Poetry of Emily Dickinson in color code

Algemeen, intro, kleurcode

Emily Dickinson: daar had ik nog nooit van gehoord, maar het blijkt een van de beroemdste Amerikaanse dichters.

Hier eens testen of je hier iets mee kunt voor mijn kleurcode theorie, de theorie die laat zien wat de dimensies zijn van het geestelijke; namelijk zoals in het fysieke: een dimensie voor tijd en drie voor ruimte:

In de fysieke werkelijkheid: 🟡 tijd 🟢 lengte 🔵 breedte 🔴 hoogte

In geestelijke werkelijkheid: 🟡 geduld 🟢 goedheid 🔵 waarheid 🔴 schoonheid

Dit toepassen bij Emily Dickinson

Het aardige is dat je het ook kan testen bij Emily Dickinson. Je kan dan aan de ene kant nog eens jouw eigen theorie controleren

Bovendien kan je het helpen de poezie van Emily Dickinson te begrijpen

Eerst heb ik onderstaande gedicht gekregen:

The Brain—is wider than the Sky—

For—put them side by side—

The one the other will contain

With ease—and you—beside—

The Brain is deeper than the sea—

For—hold them— Blue to Blue—

The one the other will absorb—

As sponges—Buckets—do—

The Brain is just the weight of God—

For—Heft them—Pound for Pound—

And they will differ—if they do—

As Syllable from Sound—

Dan kleurcode erbij pakken:

🟡 geduld 🟢 goedheid 🔵 waarheid 🔴 schoonheid

🟢I hoofdthema goedheid; tenminste dat lijkt meeste, zijnsbegrippen

🟡The Brain—is wider than the Sky—

🟢For—put them side by side—

🔵The one the other will contain

🔴With ease—and you—beside—

🔵II hoofdthema waarheid ; diep nadenken, vasthouden

🟡The Brain is deeper than the sea—

🟢For—hold them— Blue to Blue—

🔵The one the other will absorb—

🔴As sponges—Buckets—do—

🔴III hoofdthema schoonheid (allemaal voorbeelden van juist heel zware dingen, ; en dan juist lichte dingen, klanten, tonen)

🟡The Brain is just the weight of God—

🟢For—Heft them—Pound for Pound—

🔵And they will differ—if they do—

🔴As Syllable from Sound—

Ander voorbeeld

Het is voor mij wel een lastig gedicht, dat bovenste, omdat het een onevenwichtige verhouding is: brain is steeds boven het andere; in mijn schema’s loopt het parallel gelijk op: waarneming met werkelijkheid;

Anyway, hieronder een ander gedicht waarbij je hetzelfde kan zien; ik heb dit gedicht gebruikt voor de analyse van de vorige, omdat het dezelfde structuren lijkt te bevatten

🟢 There is a solitude of space (goedheid is ruimte; onze omgeving)

🔵A solitude of sea (en de zee natuurlijk weer, blauw)

🔴A solitude of death, but these (lelijkheid van de dood)

Society shall be

Compared with that profounder site

🟢 That polar privacy (een ruimtelijke kamer, weer “goedheid”)

🔵A soul admitted to itself – (nu niet de zee maar waarheid “pure”)

🔴Finite infinity. (schoonheid in plaats van lelijkheid van de dood)