Research Proposal: terugblik

Zodadelijk moet de auto naar de APK, en zoiets kun je ook doen voor religie en nog meer in het algemeen voor de geesteswetenschappen. Ik had nog dit jaar, mei 2024, een research proposal hierover gemaakt en gestuurd naar de Nijmegen universiteit.

Ik heb dit ook weer van internet gehaald, want het slaat toch niet aan. Maar de inhoud was volgens mij niet gek. Ik ga het nog even doorlopen, waarom ook niet.

Tijd en ruimte in perceptie

Het research proposal ging ervan uit dat de structuren van tijd en ruimte die wij om ons heen zien, ook in ons denken zitten. Wij hebben procesverwerkingssnelheid in de tijd en perceptie in de ruimte. Hoe sneller je denkt, hoe breder je perspectief, is de gedachte.

Mensen denken vaak dat iets langzaam, zorgvuldig moet, en dat het denken dan beter is. Dat is nog waar ook, maar dat geldt specifiek voor technische werkzaamheden, zoals het repareren van een auto. Dan moet zorgvuldig worden gekeken of allen onderdelen nog goed zijn, anders kom je met pech langs de weg te staan. Maar niet voor geestelijke werkzaamheden

Neem het beoordelen van een asielaanvraag. Dan moet je niet moeilijk doen, maar even snel op de kaart kijken: waar kom je vandaan, is daar oorlog of vervolging van jouw bevolkingsgroep, zo nee dan klaar. Dit soort aanvragen wordt echter in een dermate traag tempo beoordeeld, niet in vijftien minuten maar in vijftien maanden, dat er altijd wel ergens een probleem opduikt; en omdat perceptie evenredig is met snelheid, betekent een langere snelheid een kleinere perceptie, en met een kleinere perceptie valt men al over kleinigheden, of vraagt men niet genoeg door, men blijft hangen bij “uiterlijke zaken”; dus “heeft Syrie een slechte reputatie” dan krijgt men al snel asiel, er wordt niet gedoken in de actuele, interne situatie

De congitieve structuren zijn standaard

In het onderzoek was ik tot een enigszins schrikwekkende conclusie gekomen: je kan de cognitieve snelheid niet echt opvoeren, ook niet met onderwijs. Dit wordt mogelijk uitgedrukt in de Bijbel in verhalen over Adam en Nicodemus: de geleerde Nicodemus is hetzelfde als Adam, want blijft hangen bij uiterlijke zaken, en innerlijke structuren zijn buiten beeld. In religie is dit uitgedrukt in het feit dat Adam van een boom eet die er goed uitziet aan de buitenkant, hoewel hij wist uit inside information dat het niet moest; en Nicodemus gaat ook af op uiterlijke zaken, en worstelt met geestelijke zaken, innerlijke zaken. De wetenschappelijke waardering hiervan is:

IQ 0-100 = 50 % verwerkingssnelheid = 50% perceptie = ziet goed buitenkant

EQ 100-200 = 100% verwerkingsnelheid = 100% perceptie = ziet ook binnenkant

In het christelijk geloof wordt die EQ ook geloof genoemd, je kan dat opplussen en dan krijg je beter zicht op God en op de naaste. Is dat even mooi. Maar men worstelt er tweeduizend jaar mee. Men probeert het, en probeert kennis erover te vergroten: door boeken, seminars, podcasts, scholen, universiteiten. Maar zo werkt het niet. Het gaat er in feite om tot erkenning te komen dat je iets niet hebt: die extra 100 EQ. Of in andere woorden de 50% extra perceptie.

Strategie bepalen

Ik zit al de hele tijd te denken over een strategie hoe dit aan mensen duidelijk te maken, want je kunt met deze kennis echt wonderen verrichten. Maar de boodschap is natuurlijk negatief. Als ik kom met die boodschap, is dat vast een onwelkom iets. Eigenlijk leer ik te erkennen dat je iets niet hebt, dus dat is negatief.

Aan de andere kant: als er iets negatiefs is, dan is de andere kant iets positiefs. Toch eens kijken of je dat in de markt kan zetten. Ik had er vanochtend een nieuw idee over. Als je weet dat je iets niet hebt, maar de helft, dan is dat even balen. Aan de andere kant: het heeft heel grote voordelen. Je leert je grenzen kennen. En grenzen trekken. Daar komt toch een boel voordeel vandaan niet normaal.

Dus bij een conflict in Oekraine, ga je dan alleen op de buitenkant af: alle kanonnen op Rusland. Dat kost een enorm budget aan geld, je betaalt je blauw aan gas als particulier en bovendien maakt het veel slachtoffers. Of weet je: oke, er is ook nog een deel van Oekraine met Russische bevolking, geef die helft zijn eigen land, even een grens trekken en oorlog klaar. Dat scheelt honderd duizenden doden en gewonden en je kan je geld aan iets anders besteden. Mega winst dus. Omgekeerd werkt het uiteraard ook zo: Rusland moet Kiev met rust laten

Of met discussies over geloof: ook zo’n eindeloze discussie, wordt dagelijks gevoerd op Twitter. Als je gewoon een grens trekt, dan weet je dat IQ 0-100 is de ene helft. Dus dan krijg je automatisch zicht op de andere helft EQ 100-200. Dat is de geestelijke werkelijkheid. Hele debat in een enkele keer opgelost.

Het scheelt enorm veel tijd aan verdere discussie. Bovendien weet je dat je gelijk honderden boeken kunt overslaan: allemaal tweederangs werk van zuurpruimen als Descartes, Kant, Schopenhauer, Nietzsche, en de hele Franse structuralisten met hun onleesbare zinnen: toedeloe ciao Gutentag.

Let ook alvast op dat de tweede helft weliswaar bestaat uit “slechts” twee personen. Maar dat tweede onderste gebied is evengroot als het bovenste. Het is immers 50%. Het bovenste gebied heeft “de grote getallen”. Maar het onderste gebied heeft een kwalitatief voordeel dat evengroot is.

Zoals de factor “geloof” kan door alles en iedereen heenkijken zoals ik doe in dit kleine artikel. En de factor “goodwill” kan desgewenst alle mensen van de aarde afslaan, zoals een boze schaakspeler alle pionnen van het bord.
Dus het idee is: of jullie gaan grenzen trekken en dan gewoon rustig ieder zijn eigen deel toestaan. Of de wedstrijd wordt voor het einde geannuleerd.